ฉันเป็นอิหม่ามในหมู่บ้านแห่งนี้

ไม่บ่อยครั้งนัก ที่ผมจะ copy เนื้อหามาลงแบบทั้งดุ้น  แต่กับเรื่องนี้  คงยากเกินกว่าหางอึ่งของผมจะวิเคราะห์อย่างเข้าใจก่อนถ่ายทอดออกมา

…..

แด่อิม่ามยะผา บิดาของลูก สามีของภรรยา 
ตาของหลาน และอาจารย์ของศิษย์….

โดย… She Ryn

…..

ฉันเป็นอิหม่ามในหมู่บ้านแห่งนี้
เป็นผู้นำทางจิตวิญญาน
มิใช่ผู้ร่วมอุดมการณ์ก่อความไม่สงบ
พวกคุณตีความหมายศาสนาฉันว่าอย่างไร?
เมื่อหนึ่งเดียวนั้นคือ “ความสันติ”

นี่บ้านฉัน เราอยู่กันมาชั่วนาตาปี
โคตรเหง้าฉันฝังอยู่ใต้พื้นดินแห่งนี้

ก่อนที่แขกแปลกหน้าเช่นคุณจะมาเยือน
พวกคุณให้เกียรติเราด้วยการกระทำเช่นนี้หล่ะหรือ
บอกเหตุผลฉันที คุณกำลังยัดเยียดสิ่งใดมาสู่ฉัน
แขกผู้มาเยือนกลายเป็นเหยื่อ
เจ้าของบ้านก็กลายเปนฆาตรกร…

ลมโชยกลิ่นไม่ชอบมาพากลเตะจมูก
เหม็นคลุ้งไปทั่วหมู่บ้าน
เศษซากความอธรรมกองสุมข้างถังขยะ
ชั่วขณะความคับแค้นอัดอั้น
แต่ฉันยังคงยืนยัน ในนามของผู้ศรัทธา
ฉันจะไม่แสวงหาคำตอบด้วยวิถีแห่งความรุนแรง…

แล้วอย่างไรหล่ะ!
คุณตอบแทนความภักดีแด่ฉัน
ด้วยการกระหน่ำส้นรองเท้าบู้ทตรงซี่โครง
คุณตบรางวัลแด่ผู้ศรัทธาแสนซื่อ
ด้วยการระดมกำลังทั่วสรรพางค์กาย
ประกาศเกียรติคุณฉบับสุดท้าย กลายเป็นใบมรณะบัตร

เมื่อนี่คือความไม่เป็นธรรม
และฉันคือผู้บริสุทธิ์
แม้คุณจะปิดปากฉันตลอดกาล
แต่ศพฉันจะเป็นประจักษ์พยานปากเอง
ฉันถูกทารุณกรรมจากผู้ถือใบอณุญาติฆ่า
กฎหมายเปนของสูง และเราถูกกดลงต่ำ
เหมือนบทสวดภาษาต่างดาวที่เราไม่มีวันเข้าใจ
ฉันถูกหักหลังด้วยการสมรู้ร่วมคิด
ระหว่างตัวแทนความดีงามสองฝ่าย
ฉันถูกใส่ร้ายอย่างมักง่ายและป่าเถื่อน…

ด้วยพระนามแห่งพระผู้เปนเจ้า
พระองค์ทรงได้ยินเสียงโอดครวญของบ่าวแน่แท้
พระองค์ให้สัญญา ทรงอยู่เคียงข้างผู้ถูกกดขี่
โปรดคุ้มครองพวกเขา ครอบครัวของฉัน…

ในค่ำคืนที่ท้องฟ้ามืดสนิทไร้แสงดาว
บ้านหลังน้อยของฉันยังเปิดไฟสว่าง
บทสนทนา เรื่องราวของฉันยังไม่ถูกลืมเลือน
แม้ว่าเพื่อนบ้านห่างออกไป ชักจะจำมันไม่ได้เสียแล้ว
ภรรยาฉันยังต่อสู้ขึ้นโรงขึ้นศาล
ลูกชายลูกสาวยังคงเรียกร้องความเปนธรรม
ครั้งที่เท่าไหร่แล้วน่ะ
ที่เรื่องราวของฉันพรั่งพรูออกจากปากพวกเธอ
ครั้งที่เท่าไหร่แล้วน่ะ
ที่พวกเธอยืนอยู่เบื้องหน้าศาลเพื่อเรียกร้องความเปนธรรมให้แก่ฉัน
กี่ผู้คนแล้วน่ะที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือครอบครัวเรา
ราวกับฉันเปนคนในครอบครัวของเขา ขอบคุณ…

เหนื่อยไหม ภรรยาที่รัก…
เหนื่อยไหม ลูก…
เหนื่อยไหม มวลมิตร…
เหนื่อยไหม กบการวิ่งตามหาความเป็นธรรม…

แต่เธอยังต้องแผดเสียงต่อไป
แทนฉันและผู้คนที่ไม่มีวันได้พูดอีก
ฉันไม่ใช่ศพแรกและไม่ใช่ศพสุดท้าย
ตะโกนต่อไป แม้ว่าลำคอเธอจะแห้งผาก
ส่งต่อเรื่องราวของเราให้ไกลออกไป
ซักวันเสียงเราจะดังพอที่ผู้คุณจะหยุดฟัง…

ความเป็นธรรม หาใช่เม็ดเงินเยียวยา
ความตายไม่อาจตีราคา
กฎหมายไม่มีสิทธิ์ตีตราบาปใส่ผู้บริสุทธิ์
แต่นี่คือการแสดงความรับผิดชอบอย่างเดียวที่คุณทำได้
ปลดปล่อยเราจากพันธนาการ
ยกเลิกการละเมิดสิทธิมนุษยชนทุกรูปแบบ

หยุดเสแสร้งสารภาพผิดด้วยแววตาละห้อย
แล้วปล่อยให้ฆาตรกรตัวจริงลอยนวล
นี่คือการแสดงศักดิ์ศรีความเปนคน
สิ่งที่เราเรียกร้องไม่ใช่เพื่อตัวเราและไม่ใช่การแก้แค้น
เราเป็นเพียงตัวแทนหยิบมือเดียวของการกดขี่บนพื้นที่แห่งนี้
เรามาเพื่อขอให้คุณรับปาก..

รับปากกับเราได้ไหม พวกคุณผู้ถืออาวุธแห่งความตาย
รับปากกับเราได้ไหม ว่าคุณจะไม่ฟาดฟันมันใส่ผู้บริสุทธิ์อีก
รับปากกับเราได้ไหม ประวัติศาสตร์จะต้องไม่ซ้ำรอย…. — ที่นี่มีคนตาย

ที่มา: tvthainetwork

เป็นนักเขียนเพียงคนเดียวของเว็บไซต์นี้ (แหงละ) เป็นมนุษย์ที่ชอบบันทึกเรื่องราวเอาไว้ เนื่องจากไม่ถนัดในการจดใส่กระดาษ จึงมักเขียนไว้ในโลกออนไลน์ บางเรื่องผิด บางเรื่องถูก แต่บันทึกความทรงจำจะช่วยตักเตือนเรา