อิตาลีอยู่ที่ลาดพร้าว

นั่งอ่านไฟล์ฉบับแล้วฉบับเล่า กางหนังสือขึ้นมาแล้วพับเก็บสลับกับพับหน้าจอเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เดี๋ยวขีดฆ่า เดี๋ยวขึ้นย่อหน้าใหม่ หันดูนาฬิกาก็ปาเข้าไปเที่ยงคืน ซึ่งปกติก็ไม่ได้นับว่าดึกดื่นอะไร เพราะแต่ไหนแต่ไรก็อาศัยค่ำคืนทำงานแล้วผล็อยหลับตอนใกล้เช้าอยู่แล้ว

แต่พรุ่งนี้ ซึ่งในความหมายของเวลาคือวันนี้ ต้องเดินทางไปขอนแก่น ขึ้นเครื่องแต่เช้าแล้วกลับทันทีตอนเย็น พวกมีปริมาณของธุระสวนทางกับเวลามักทำตัวแบบนี้

เดินทางไม่ใช่ปัญหา แต่เรื่องใหญ่คือจะเอาตัวเองไปล้มตัวลงนอนอย่างไรนี่สิโจทย์ยาก

คิดไปก็เสียเวลาเปล่าเลยนึกถึงว่าอะไรต่อมิอะไรที่ค้างอยู่หากสะสางเสร็จก็น่าจะมีเวลาเดินทางเพื่อเดินทางอีกครั้งบ้างคงดี

หลายปีก่อนคิดว่าจะเที่ยวในอาเซียนให้หมดแล้วค่อยขยับออกไปทางยุโรปตะวันออกดูบ้าง ปลายปีที่แล้วก็คิดอยากไปสเปนแล้วต่อที่ฝรั่งเศส เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี่อยากไปอิตาลี ที่คิดแผนการทั้งหมดนี้เกิดขึ้นระหว่างนอนๆ กิน ขี้ (โปรดเว้นวรรค) อยู่ลาดพร้าวมหานครทั้งนั้นครับ

ปอลอหนึ่ง. ทิ้งบล็อกไปนาน นึกรำคาญอีมาร์คซัคฯ จะเลิกใช้ก็ไม่ได้ ก็พบกันครึ่งๆ กลางๆ แบบนี้เหมือนชีวิตที่เล่ามาในย่อหน้าข้างบนนั่นแหละครับ

ปอลอสอง. อันที่จริงเราไม่ต้องเขียนอะไรยืดยาวก็ได้นะ

เป็นนักเขียนเพียงคนเดียวของเว็บไซต์นี้ (แหงละ) เป็นมนุษย์ที่ชอบบันทึกเรื่องราวเอาไว้ เนื่องจากไม่ถนัดในการจดใส่กระดาษ จึงมักเขียนไว้ในโลกออนไลน์ บางเรื่องผิด บางเรื่องถูก แต่บันทึกความทรงจำจะช่วยตักเตือนเรา